Week 12 en 13

De laatste maand is begonnen…

23 oktober – 29 oktober

Wie zich de blogpost van 2 weken geleden nog herinnerd, weet waarschijnlijk ook nog dat ik toen het laatste weekend Decitec had (de presentaties van alle projecten op school, waaronder de vijver😉). Door die activiteit was er de maandag erop geen school. Maar allesbehalve een rustdag. Mijn vriendinnen hadden een uitstap gepland naar het centrum van Asuncion om deze mooie hoofdstad nog wat beter te leren kennen😊 Eerst bezochten we een museum, zodat we toch iets bijleren over de geschiedenis ook ee😉 Dit was een museum over de treingeschiedenis van Paraguay. Het museumgebouw is een oud station waar ook nog twee stukken sporen liggen. Daar staat 1 locomotief en 2 wagonnen. Dit is een deel van de eerste, maar ook de laatste trein die ooit in Paraguay heeft gereden. Paraguay was het eerste land in Zuid-Amerika dat treinsporen liet aanleggen, maar nadat Paraguay de Oorlog van de Drievoudige Alliantie had verloren, moesten zij ongeveer de helft van hun land afstaan aan Argentinië en Brazilië en die laatste heeft dus ook al hun treinen en spoorlijnen in beslag genomen. In het museum kan je keiveel spullen uit die tijd gaan bekijken en wordt alles nagebouwd van hoe het er toen uitzag. Echt nog tof om te zien😊

 

dav

dav

dav

 

dig

sdr

sdr

Daarna kwam het leukste gedeelte. Het plan was om naar de Costa Nera te gaan. Als verrassing hadden mijn vriendinnen voor een picknick gezorgd voor op het strand, keilief!😊 Op een bepaald moment kwam er een man naar ons toe en deed een hele vertelling int Spaans. Met alle woorden die ik had verstaan kon ik puzzelen en begreep ik dat hij vroeg of we zin hadden om te kajakken en blijkbaar ook iets dat hij vrijwilligers zocht om heel het strand op te kuisen… Maar enkel dat eerste hadden we perfect gehoord😉 Het kajakmoment was een van de zaligste momenten die ik hier al heb meegemaakt!😊 Het weer was prachtig: niet veel te warm, geen regen, een open hemel, beetje zachte wind, prachtig uitzicht,… Twas echt zalig!😊 Die vriendinnen zijn echt ongelofelijk, ze doen er alles aan zodat ik keiveel van Paraguay te zien krijg, das echt megalief!😊 Zal hen toch wel heel erg missen….

dav

dav

dav

dav

dav

dav

dav

sdr

Als laatste zijn we eens door een markstraatje gewandeld. Allemaal typisch paraguayaanse dingen met enorm veel kleuren. Supermooi!😊

Mijn gastmama was ook jarig die dag dus s’avonds was er volk om dit te vieren. Opvallend kenmerk van paraguayanen: luid. Ma echt enorm😂 Als iemand iets wil zeggen is het gewoon roepen boven al de rest zodat iedereen toch maar zijn verhaal zou kunnen horen… Ongelofelijk😂 En dus was het ook te verwachten dat er niet heel veel te slapen viel die nacht… Gevolg: als een zombie naar school de volgende morgen😂

Dinsdag was niet erg speciaal. Op school beginnen ze het jaar af te ronden en de chef komt regelmatig langs om afspraken te maken en zaken te bespreken in verband met de laaste schooldag en de proclamatie. En natuurlijk wordt er ook heel veel gebeden zodat het schooljaar goed zal eindigen.

Woensdag, donderdag en vrijdag kan in 1 woord samengevat worden: storm. In deze drie dagen heeft het ongelofelijk veel geregend, gedonderd, gebliksemd en zelfs gehageld. Maar de hagelstenen hier zijn wel serieus wat groter dan in België. Het is echt levensgevaarlijk om op zo’n moment buiten te staan. Zoals ik eerder al zei is het weer hier enorm verschillend. Je hebt 2 soorten dagen hier in Paraguay. Ofwel is het bloedheet ofwel stormt het😅 Iets tussenin gebeurt maar zelden. Heb in de 3 maanden dat ik hier ben nog maar 3 of 4 zo’n perfect dagen gehad😂 Op de foto hieronder zie je de hagelstenen die toen uit de lucht vielen. Dit zijn trouwens nog kleintjes, sommige hagelstenen zijn zelfs even groot als een limoen… Enorm gevaarlijk!!

Zaterdag 28 oktober was een dag waar ik eigenlijk niet heel erg naar uitkeek. Halloweenparty. En ik ben nu niet bepaald enorme fan van Halloween😂 Ook zijn we hier in Amerika en hier wordt Halloween toch wel tamelijk serieus genomen. Verkleden was dus zowiezo een must. Samen met mijn zus en haar vriendinnen gingen we naar het feest dat georganiseerd werd door een discotheek, Velvet. Dit is eigenlijk een club voor mensen vanaf 18 jaar dus dit was ook het geval op die Halloweenparty. Maar een fake-ID gebruiken is heel normaal hier😂😇 Ik had op voorhand ook een filmpje gezien van hoe de plaats er zou uitzien. Niet bepaald gezellig. In het begin waren verschillende gangen waar je door moest en op het einde kwam je in de open ruimte waar het feest plaatsvond. Maar omdat mijn zus mijn ticket was vergeten te kopen, had ik een ander ticket en dus ook een andere ingang…zonder die gangen😅 Het feest op zich was wel tof, maar toch ook serieus marginaal😂 Rare dingen die ik daar heb gezien😅

Deze zaterdag was ook op een andere manier heel speciaal. Binnen exact 1 maand vertrek ik hier uit het mooie Paraguay, terug naar België. Mijn laatste maand is hier gestart…

Zondag was het uitslapen van de voorbije avond en dus alles rustigaan😉

30 oktober – 5 november

Maandag en dinsdag verliepen ook rustig. Gewone schooldagen, met andere woorden mijn klasgenoten hadden examen en ik mocht wachten😂 Gebeurt wel vaker, want telkens als ze niet geslaagd zijn voor hun examen (die trouwens maar 1 voorkant is van een blad, op 10  punten staat en ze hebben heel weinig te kennen leerstof) krijgen ze een herkansing. Tot ze geslaagd zijn😂 Dinsdagavond om 19u30 had mijn gastmama plots zin om nog eens te gaan shoppen, dus dat deden we ook😂 Winkels sluiten hier erg laat en we bleven ook echt tot de winkels hun deuren dicht deden. Heel vreemd hier😅

Woensdag zou een gewone dag worden op school en had daar niet echt zin in…Dus dan maar gewoon thuisblijven😂 Das allemaal geen probleem! 😁 Mijn klasgenoten hadden die dag een doek gemaakt. Dat is een traditie die elke klas doet op het einde van hun middelbaar. Op dit doek staat in het midden ‘No nos vamos hasta que…’ (=wij vertrekken niet totdat…) en verschillende kaartjes met een situatie over elke leerling uit die klas die waarschijnlijk nooit zal uitkomen. Ook mijn naam stond er tussen. In mijn situatie was dit ‘No nos vamos hasta que Ruth habla Guaraní’ …😂 Guaraní is hier de officiële taal en ook de oudste taal. Vooral oudere mensen spreken die taal en die is echt ongelofelijk moeilijk!😂 Ik zal dus heel zeker nooit vloeiend Guaraní kunnen spreken of zelfs nog maar begrijpen😂

De rest van de week verliep eigenlijk rustig. Weer heel wat onweer waardoor dus in het weekend niets werd gedaan. Kan ook eens gebeuren, thoeft niet altijd feest te zijn ee😉 Vrijdag waren er trouwens foto’s op school. Klasfoto’s (inderdaad foto’S, waarschijnlijk 50 foto’s werden er genomen😅) en individuele foto’s. Heel waarschijnlijk is dit voor een jaarboek. Maar dat is nog niet zeker. Zou natuurlijk wel superleuk zijn😊

Volgende weekends zitten, als alles doorgaat natuurlijk, helemaal vol! Dus in deze laatste 3 weken ben ik van plan om voor de laatste keer de mooiste kanten van Paraguay te gaan bezoeken😊

Ciao ciao!!

Ruth ❤

Week 10 en 11

HOT!…

9 oktober – 15 oktober

…dat is de term die het best past bij Paraguay😂. Dinsdag was een enorm warme dag, wat niet verbazingwekkend is hier in Paraguay. Het weer is hier zo enorm verschillend van dag op dag. s’Ochtends is het hier heel vaak frisser waarna de (na)middag weer enorm warm wordt. Ook kan het de ene dag ‘koud’ zijn en de dag erop weer 35 graden, das allemaal normaal😂 Wel vervelend in kledingkeuze… lange broek is goed voor s’morgens, maar dan weer dodelijk in de namiddag😂 Ook verschrikkelijk dus dat lange broek verplicht is op school…elke dag, no matter welk weer het is… Maar bij zo’n warme temperaturen komen dan weer leuke dingen tevoorschijn, zoals deze schildpad die plots op school rondliep😊

Woensdag en donderdag waren gewone schooldagen en alles rustig aan, op z’n paraguayaans dus😏

Vrijdag ging ik met mijn counceler van AFS, een van haar vriendinnen en haar gastbroer naar een concert…dat was toch het plan😂 Door het mooie paraguayaanse weer dat in 2 minuten was gekeerd in een stortbui, kon het concert niet doorgaan. Daarna zijn we naar Rockero geweest. Das een danscafé waar enkel rockmuziek uit de jaren stillekes werd gespeeld…Soms hilarisch maar op den duur wel vervelend😂 Maar twas toch een leuke avond😊 Zo leuk dat we de tijd uit het oog verloren…😇

Zaterdag stond er weer een feestje op de planning😄 Een Quince, dat is een vijftiende verjaardag. Deze verjaardag is een van de belangrijkste. De 15e verjaardag wordt gezien als de officiële overgang van kind naar de voorbereiding op het volwassen zijn. Deze dag wordt dus zeer uitgebreid gevierd. Zo’n feest lijkt echt als twee druppels water op een trouwfeest, enkel de partner ontbreekt nog😂 Wanneer je binnen komt op het feest staat de jarige je op te wachten in een decor, dat dient als achtergrond voor de foto die direct na het ontvangst wordt genomen. De jarige staat daar dus tot alle gasten binnen zijn. Het feest begint met een fotovoorstelling van de jarige. Dit zijn foto’s uit haar jeugd en foto’s van de fotoshoot die speciaal wordt georganiseerd voor die dag. Na de voorstelling wordt het feest pas echt geopend met een openingsdans van de jarige en haar vader. Na de vader volgen alle jongens die het dicht bij haar staan, zoals nonkels, broers, neven, dichtste vrienden,.. Die mogen elk om hun beurt kort dansen met de jarige. Daarna volgt natuurlijk het vele eten en dansen. Een zeer belangrijke avond dus!😊

Het feest vond plaats in Atyra. Dit is een dorpje dat wat afgelegen ligt en waar mijn gastpapa zijn hele leven heeft gewoond. Het volledige dorp bestaat dan ook uit 3/4 van zijn familie😂 Omdat dit dorp op anderhalf uur rijden van ons huis in Lambaré ligt, bleven we overnachten in ons huis in Atyra. Jup, hier is het absoluut normaal om meerdere huizen te hebben😂 Dit huis is heeft heel weinig infrastructuur, zelfs geen wifi-verbinding, laat staan gewoon bereik. Daar zit je echt gewoon tussen de natuur en wordt je afgezonderd van alle zorgen. Het huis heeft wel een groot zwembad, een aparte sanitaire blok buiten en het domein rond het huis is enorm. Achter het huis ligt een enorm bos met rivier en een kleine weide met wat dieren. Gewoon ongelofelijk! Daar zijn we dus gebleven tot zondagavond.

dav

dig

dig

dav

 

16 oktober – 22 oktober

Maandag startte een van de belangrijkste weken in het schooljaar. Een week waar al heel lang wordt op voorbereid en naar uitgekeken. Deze week werden de eindprojecten voorgesteld van elk jaar, elke klas en elke richting. Elke klas is dan ook nog eens onderverdeeld in verschillende groepen. Zo ontstonden er meer dan 300 projecten! Zoals ik al vertelde in een vorige blog, zit ik de groep ‘Nutrilapia’ (aka visvijver aanleggen😉). Gedurende het hele schooljaar zijn zij beziggeweest met deze visvijver voor te bereiden, aan te leggen, onderhouden,… In augustus ben ik dus aangesloten bij die groep. Andere groepen van mijn klas hadden een project over geluid, over bomen, over luchtvervuiling en oplossingen hiervoor. Maandag was de eerste oefenvoorstelling voor de leerkrachten. Die gaven daar ook punten op. Ik moest gedurende mijn tijd hier in Paraguay ook een tekst voorbereiden over de vissen…en deze ook naar voor brengen tijdens de voorstelling…in het Spaans😂

Dinsdag was het de oefenbeurt voor de leerlingen van primero en secundo. Ik zit in tercero en voor ons was er geen school, dus namen mijn vriendinnen me weer mee op pad😄 Dit keer gingen we paintballen, zalig gewoon! En zonder blauwe plekken er vanaf gekomen!😉😂 s’Avonds werd vlug nog geregeld dat ik mee kon met mijn counceler naar een voetbalmatch van Cerro, een paraguayaanse voetbalploeg. Dit zou beginnen om 20u…de afspraak werd op z’n paraguayaans vastgelegd om 19u20…en toen moest ik dus nog met de bus op tijd daar geraken😂 Maar das gelukt! Eens aangekomen bleek de match maar echt te beginnen om 20u30… Maar om 20u30 was er nog steeds geen spoor van mijn counceler… 20u45….21u00…21u20. Heb daar dus een uur en twintig minuten staan wachten, de eerste helft van de match gemist, en toen kwam zij op haar gemak aan alsof er niets aan de hand was! Om zot van te worden😂 Uiteindelijk hebben we de tweede helft nog gezien en is Cerro gewonnen.

Woensdag en donderdag was vooral voorbereiden op de echte voorstellingen/exposities. Er werden borden gemaakt met alle informatie over ieder project.

Vrijdag was het voor echt! Vrijdagochtend kwamen alle belangrijke mensen waaronder een minister van Peru, minister van Onderwijs van Paraguay, grote baas van onze school en nog vele andere. Voor hen moest ik dus ook mijn fantastische tekst over vissen opzeggen😂 Wel heel erg mooie complimenten gekregen van hen😊 Ook de pers (2 nationale kranten, radio en tv) waren aanwezig en we staan met onze visvijver op de voorpagina van La Ultíma Hora, een belangrijke krant😊 Toch wel trots😉

Vrijdag- en zaterdagavond was voor publiek. Iedereen mocht langskomen om onze projecten te bekijken en er werd veel lovende commentaar gegeven😊

 

 

Zaterdagavond trouwde de mama van een vriendin uit mijn klas en ik en nog 2 andere vriendinnen waren uitgenodigd. Veel over dat feest valt niet te vertellen eigenlijk😂 Enkel dat ook dit feest zeer uitgebreid was, maar dat valt wel te vergelijken met huwelijken in België. We kwamen heel laat aan op het feest omdat de voorstellingen duurden van 18u tot 22u. Wel een heeel erg plezante avond😊😂

Zondag was er een activiteit van AFS gepland. Yari (AFS-student van België) nodigde ons uit bij hen thuis om asado te eten. Ik was wel nog erg moe van het drukke weekend dus heel erg actief was deze namiddag niet echt eigenlijk😂

 

Het is dus erg druk geweest deze week, wat wel echt tof is😊 Er mogen er nog zulke volgen😉

 

 

Ik zit al ver over de helft van mijn avontuur dus wil ik nu alle kansen nemen om zoveel mogelijk van Paraguay te zien en genieten van de momenten die ik hier nog heb😊

Hasta la próxima!😉

Ruth ❤

Week 8 en 9

¡Hola! ¿Qué tal? Weer 2 weken geleden dat ik mijn laatste post heb geplaatst. Ondertussen zit ik ook over de helft van mijn avontuur…

25 september – 1 oktober 

Ge kunt het al raden, deze maandag was een maandag zoals een ander😂 Maar dat zijn we ondertussen al gewend, dus daar heb ik geen problemen mee. Dat is om de week rustig te starten😉

Dinsdag zorgt vaak voor een verandering. Dinsdagavond had ik een luxeprobleem: keuze tussen twee verjaardagsfeestjes😂 Maar dat werd snel opgelost want ik had voor het feestje gekozen van mijn vriendin, maar dat kon niet meer doorgaan want ik had geen vervoer…(Paraguay remember😉) Dus ging ik mee naar het feestje van de vriend van mijn zus. Een vriend van in de tijd dat ze aan hamerslingeren deed… Dat was dus te verwachten dat ik aan tafel zat samen met 10 bodybuilders en mijn zus, beetje vreemd..maar wel echt gezellig😊

Woensdag was onze klastitularis jarig en hebben dan ook (net zoals voor alle andere jarigen) gezorgd voor een verrassingsfeestje in klas, inclusief ballonnen, taart, frisdrank en een emotioneel filmpje waarin iedereen haar een gelukkige verjaardag wenst😊

Donderdag was er in de namiddag geen school voor mij. En ook alleen voor mij, want mijn klasgenoten moesten uitnodigingen voor hun projectvoorstelling gaan rondbrengen aan hun werkgevers waar ze in de vakanties een vakantiejob hebben uitgeoefend. Geen school dus voor mij. Dat kwam goed uit want ik had afgesproken met Joyce, mijn AFS-meter uit België, die hier een paar weken op vakantie is. Het plan was om naar Ñemby te gaan, maar door het slechte paraguayaanse weer ging dat niet door. Dan zijn we naar de Costa Nera gegaan en kwamen daar de AFS-studenten van Lambaré tegen. We zijn hen dan ook gevolgd in hun culturele uitstap naar het museum. Die dag ben ik ook voor de eerste keer alleen met de bus geweest 😏😂 Geslaagde dag😊

Vrijdag was minder geslaagd… In de WhatsAppgroep verschenen gruwelijke foto’s van een busongeval dat die dag had plaatsgevonden.. De beelden waren echt enorm schokkend. Twee bussen zijn op een kruispunt op elkaar ingereden en de buschauffeur is door zijn ruit gevlogen (wegens geen gordel), is zo met zijn hoofd verder langs de andere bus geschuurd.. waardoor hij is onthoofd… Geloof me, gruwelijke beelden. Het ‘verkeer’ (zo kan je het bijna niet meer noemen) in Paraguay is echt verschrikkelijk. De regel ‘om ter snelst’ is hier vaak van toepassing. De meesten proberen gewoon met hun auto nog vlug ergens tussen te wringen om toch net iets sneller te zijn dan de auto die afkomt.. gewoon ongelofelijk. Ook gordels zijn hier helemaal onbelangrijk. Sommige wagens hebben zelfs niet genoeg gordels voor iedereen. En dan zijn ze verbaast dat dergelijke ongevallen gebeuren…

Zaterdag werd er uiteraard nog veel nagepraat over dit ongeval. In de namiddag spraken we af met een paar vrienden om The Lion King te bekijken, echt gezellig😊 Ook heb ik die ochtend geSkypet met mijn jarig metekindje😊 Zalig om haar terug te zien!❤

Zondag begon de dag om 5u. Het was het doopfeest van de nichtjes van mijn zus en zij zou ook meter worden van een van de kindjes. Om 5u stond de kapster dus al haar haar te blazen en te schminken. We werden verwacht om 8u in de kerk. Maar het zou Paraguay niet zijn als we op tijd zouden komen, dus kwamen we pas aan rond 9u😂 Eens aangekomen was er een serieus probleem. De secretaris van de pastoor was vergeten te melden aan de vader van de kindjes dat hij het materiaal voor de rituelen moest meebrengen… Geen materiaal= geen doopsel, geen feest,… Als noodoplossing zijn ze naar verschillende kerken rondgereden om te vragen of het doopsel eventueel daar zou kunnen doorgaan. Gelukkig was er 1 kerk die vlug 5 minuutjes tijd wou vrijmaken. Vlug inderdaad😂 Na deze zeer korte viering kon het feest dus beginnen. Tot op het moment dat het weer zich keerde… Nog nooit had ik zo’n storm meegemaakt. Elektriciteit viel uit, bomen konden elk moment breken en zelfs mijn zus schrok van dit abnormale weer. Tegen het einde van de dag was alles precies weer alsof er niets was gebeurd. Heel vreemd😂

sdr

dav

2 oktober – 8 oktober

Deze week heb ik een hele week geen school. Om veel verschillende redenen, maar ddie hebben moeilijke namen😂 Maar een grote reden is dat de leerkrachten op kamp zijn in Brazilië en dus ook geen les kunnen geven..Zo gemakkelijk gaat dat😂

Deze maandag was een van de eerste waarop er wel iets gebeurde! Samen met mijn zus en haar vrienden zijn we naar Club Deportivo de Puerto Sajonia geweest. Dit is een recreatiedomein aan het water😊 Het was al 17u30 eens we daar aankwamen en door de vroege zonsondergang kregen we dus prachtige beelden😊 Echt zo’n toffe ervaring! Dat zijn echt de momenten waar ik van geniet😊

dav

Maar dan viel het wat stil. Ik had gehoopt om tijdens mijn schoolvrije week heel wat van Paraguay te zien, maar dat viel een beetje tegen.. Ik was namelijk ook de enige die geen school had dus de anderen van AFS hadden wel school, en ook mijn klasgenoten konden niet afspreken zij moesten werken aan hun project.. Dinsdag, woensdag en donderdag werd er dus niets gedaan.

Vrijdag was gelukkig wel speciaal😊 Twee van mijn vriendinnen hadden tijd vrijgemaakt om me mee te nemen door Asuncion en mij meer te leren over de geschiedenis van Paraguay. We gingen o.a. naar Casa de la Independencia. Dit is het huis waar de onafhankelijkheid van Paraguay werd uitgeroepen. Na de culturele toer zijn we ook naar het Hard Rock Café geweest. Een zalige dag😊

dav

dav

dav

Diezelfde dag nog zijn we gaan uiteten met het gezin en in het restaurant liep een halfnaakt model rond om het bier Bavaria te promoten. Bij enkele tafels ging ze langs om mensen te laten proeven van het bier, waaronder dus aan onze tafel… Mijn gastpapa vond het nodig te zeggen dat ik een belg ben en dus ‘veel van bier weet’…niet dus😂 Heb dan maar gewoon gezegd dat het lekker was😉

Zaterdag en zondag was er weer niet veel actie. Buiten het weer dan. In het begin van de week was het enorm warm, tot zelfs 37 graden. Aan het eind van de week kregen we dus de gevolgen hiervan. Die laatste dagen gingen gepaard met veel zware onweersbuien…

Deze week ben ik ook over de helft gegaan van mijn avontuur. Ik zit hier dus al 2 maanden. Heel erg benieuwd naar wat de volgende 2 maanden zullen brengen😊

Ciao!!

Ruth❤

 

Week 6 en 7

11 september – 17 september

Zoals gewoonlijk startte mijn 6e week hier in Paraguay met school. Ook deze maandag gebeurde er niet veel meer dan een halve dag naar school gaan en daarna weer gewoon thuis.

De dinsdag was dan wel weer anders. Dinsdagavond zei m’n gastzus dat ik me moest klaarmaken omdat we zouden uitgaan. Een van de beste vrienden van mijn papa werd 50 jaar en dat wordt ook hier uitgebreid gevierd. Verjaardagen zijn iets speciaal in Paraguay. Vooral de 15e verjaardag. Dan wordt er enorm uitgebreid gefeest, de jarige wordt opgemaakt en er wordt keiveel gegeten, gedronken en gedanst. De meeste jarige meisjes zien er dan vaak uit alsof ze gaan trouwen: ze worden geschminkt, hun haar wordt gedaan, ze dragen een bruidsjurk (vaak ook wit) en dragen enorm hoge hakken. Soms wel raar voor een meisje van amper 15 jaar😂 Verjaardagen worden hier dus heel serieus genomen😊 Zo ook de 50ste verjaardag van die vriend. Er was heel veel volk, een heel buffet, er speelde een band, er was een cocktailbar,…met andere woorden alles was er😂 Dit avondje duurde dan ook tot 2u s’nachts….wat wou zeggen dat ik welgeteld nog 3u40 over had om te slapen vooraleer mijn wekker afging om naar school te gaan😂 Tot mijn gastmama zei:’We gaan een keer niet naar school gaan zeker?’😄 Dus woensdag was uitslapen😊

De rest van de week verliep op het gemak. Niet veel meer dan naar school gaan en thuiszitten. Wel ben ik zondag gaan shoppen😊 Echt megagezellig en zalig om de week af te sluiten😊

18 september – 24 september

Ook deze week startte gewoon. Maandag, dinsdag en woensdag gebeurde niet veel meer dan school. Voor mijn klasgenoten tamelijk stresserend want zij hebben bijna elke dag een examen, wat voor mij dan soms wat saai is aangezien ik die niet meemaak en dan gewoon moet wachten tot zij klaar zijn😄Maar tkan erger😉

Donderdag was wel een speciale dag. Net als in België is er op 21 september seizoensverandering. Die dag wordt Día de la Primavera y la Juventud genoemd. Dit is de eerste dag van de lente maar ook dag van de jongeren. Op die dag wordt de lente gevierd en is dit ook een feestdag voor jongeren. We werden overal gefeliciteerd en er was constant activiteit op school. Zo moesten we ons dansje van op het kamp nog eens tonen, er waren hotdogs en ijsjes en de jongens hadden een voetbalcompetitie. Er werd dus geen les gegeven die dag😄

Vrijdag had mijn richting (Ciencias Básicas) een soort van eetfestijn georganiseerd om de kosten te betalen van de visvijver die we hebben aangelegd. Er werden tickets verkocht bij de leerlingen en iedereen mocht komen eten. Er werd asado voorzien met mandioka, rijst en sopa paraguaya. Een typisch paraguayaans gerecht dus😄 Dit leverde wel heel wat winst op😊

Voor het weekend stond er keiveel gepland, maar omdat dit land nog steeds Paraguay heet, is het normaal dat plannen heel erg snel gewijzigd kunnen worden. Niets staat hier echt vast. Wat soms wel vervelend kan zijn😂 Uitgaan werd er dus niet gedaan. Ook zou er dit weekend een belgische goede vriend van mijn ouders langskomen. Heb ik niet gezien😂 Hij is in Paraguay geland, maar heeft zijn weg niet gevonden naar ons huis…😂 Waarschijnlijk komt hij een andere dag😉 Een van de voorwaarden dat hij naar hier mocht komen was dat hij Lotus Speculoospasta moest meebrengen voor mijn zus😂 Zij is er verliefd op geworden toen ze met haar ouders in België op vakantie was😂 …en terecht😉 Zaterdag was dus ook gewoon een dagje thuis.

Zondag zou dezelfde worden als zaterdag want op die dag stond er zowiezo al niets gepland. Maar op die dag heb ik iets bezocht waar ik al heel lang naar uitkeek😊 Samen met mijn zus en haar vriend zijn we naar Ñemby geweest. Dit is een toeristische plaats met rotsen, water en een prachtig uitzicht😊 1 klein dingetje…mijn zus was vergeten dat het daar al sluit om 18u…We stonden dus voor een gesloten poort😂 Maar dit was enkel om het mooiste uitzicht te hebben. Er waren ook andere paden waar je het water kon zien, maar met een minder mooi uitzicht als helemaal bovenaan. Maar wel echt nog steeds mooi😊 Daar hebben we wel maar een halfuurtje kunnen rondkijken want daarna was het pikdonker😂 De zon gaat hier namelijk al onder rond 17u30-18u. En tegen 19u lijkt het precies middernacht. Maar ik ben wel echt blij dat ik eindelijk eens wat meer heb gezien van Paraguay. Ik wil voortaan echt meer zo’n dingen zien😊

Volgende week staat er niets op de planning…maar zo’n planning heeft blijkbaar wel verrassingen😂😊

Ciao ciao!

Ruth ❤

Week 5

De blogpost van vorige week heb ik maar vandaag kunnen posten omdat ik pas nu de nodige foto’s heb gekregen. Daarom dus 2 blogposts na elkaar😉

4 september – 10 september 2017

Deze week startte niet heel erg speciaal, enkel school halve dag school en daarna gewoon thuis.

Dinsdag was dan wel weer specialer😊 Op 5 september speelde Paraguay tegen Uruguay in de kwalificaties van het WK 2018 in Rusland. En die match heb ik live meegemaakt!😊 De avond was echt zot! We zaten in de VIP zone dus zagen we de spelers van heel dichtbij😊Er was echt enorm veel volk en zotveel sfeer, ookal verloor Paraguay met 2-1… Paraguayanen gaan enorm hard op in het spel en supporteren keihard voor hun team! Letterlijk: roepen en schreeuwen à volonté😂 Rasechte paraguayanen dus😊

sdr

dav

Woensdag was het zo ver. We vertrokken op kamp met school naar San Bernardino. 3 dagen gevuld met spelletjes, opdrachten, eten, wandelen, verkleden en in een religieuze school als de mijne wordt er natuurlijk ook gebeden. Het waren fantastische dagen! De tweede en laatste avond was er het eindfeest. Iedereen maakte zich op en oefende voor de laatste keer hun zelfgemaakte dans. Er werd veel gegeten, gelachen, gedanst…maar ook gehuild. Dit was hun laatste kamp met iedereen samen vooraleer iedereen afstudeert. Een erg emotioneel moment dus… Maar er zijn zoveel leuke herinneringen aan dit kamp! Echt een toffe bende😊

Vrijdag vertrokken we weer naar huis…Of toch voor een halfuurtje😂 Om 17u werd ik weer verwacht in Asunción voor het kamp van AFS😂 Ook hier werd enorm veel gegeten en gelachen, maar ook gezwommen en workshops gegeven. In deze workshops kregen we informatie hoe we ons het best gedragen in bepaalde situaties en wat de waarden en normen zijn van de paraguayaanse cultuur om ons zo goed mogelijk te integreren en een topervaring te beleven😊

Twee kampen na elkaar dus…😂 Klein beetje vermoeiend maar wel echt een leuke actieve week😊

Benieuwd wat er volgende week komt😊

Ciao ciao!

Ruth❤

Week 4

Een maand. Zolang zit ik al in Paraguay… Bijna niet te geloven!

28 augustus – 3 september 2017

Week 4 was een speciale week. Ik vertelde jullie vorige week dat ik met school op kamp zou gaan en dat dit een beetje te vergelijken is met 50 dagen in België. Net zoals de 50 dagen is het kamp iets dat enkel bestemd is voor de laatste jaars. Dit is iets waar iedereen echt naar uitkijkt. Bij 50 dagen is het de bedoeling dat je je verkleed in de week vóór 50 dagen. In België is dit meestal een bepaald kleur voor elke dag. Hier is dit ook zo, maar niet met kleuren. Maandag moesten we in pijama naar school komen, inclusief de teddybeer😂 Sommigen verkleedden zich net een tikkeltje meer zodat het er eerder marginaal uitzag, maar ook  gewoon geweldig😂 Op die dagen is er ook een activiteit voorzien. Die dag was dat ontbijten.

Dinsdag werd ons gevraagd om in traditionele paraguayaanse kledij te komen. Ik heb dat nog niet en mocht daarom de kleren lenen van iemand uit mijn klas. De traditionele kledij voor vrouwen bestaat uit een witte t-shirt of bloes met een lange gekleurde rok die heel wijd open kan. In deze kleren dansen ze ook de paraguayaanse dans. In deze dans wordt vooral met de rok gedanst en gezwaaid, dus die moet heel wijd open kunnen gaan. Het haar van de vrouwen wordt gevlochten en met bloemen en parels versierd, de lippen in het rood en op blote voeten. De traditionele kledij voor de mannen is een wit hemd, een zwarte broek, een dik lint rond hun middel, zwarte schoenen en een strohoed. De activiteit van die dag was een zo goed mogelijk decor maken voor een typisch paraguayaanse foto. Dus er werd eten, téréré*, muziekinstrumenten, de vlag, houten banken, …voorzien.

 

*Téréré is de traditionele drank hier. Het is een soort koude thee waarbij de kruiden (Yerbe) worden gemengd met koud water. Het wordt op elk moment van de dag, gelijk waar je ook bent, gedronken. Als je op straat komt mag je er zeker van zijn dat je mensen ziet die téréré aan het drinken zijn. Politieagenten drinken het terwijl ze controles uitvoeren, leerkrachten drinken het tijdens de les, het wordt gedronken in de auto, …. Iedereen drinkt het dus wanneer hij/zij dat wil.                                             Er zijn een aantal regels voor het drinken van téréré. Er is 1 persoon die de téréré schenkt. Hij/zij moet deze delen met alle personen die op dat moment in hun omgeving zijn. Bv in de auto wordt téréré gedeeld met alle passagiers. De téréré wordt gedronken met een ijzeren rietje. Enkel de schenker mag dit rietje verplaatsen, de drinkers mogen dit rietje dus niet aanraken met de handen, enkel met hun mond. Wanneer je het drankje aanneemt mag je geen danku zeggen. Wanneer je danku zegt betekent dit dat je geen téréré wil, en dat kan onbeleefd overkomen. Als je het de eerste keer proeft is het wel wennen. Niet iedereen vindt dit lekker, maar hoe meer je het drinkt hoe lekkerder het wordt😊

Woensdag moesten we doen alsof onze klastitularis de koningin was. Weer gingen sommige klassen daar heel erg ver in😂 De klas metaalbewerking had een draagstoel gemaakt waar hun leerkracht kon opzitten, de humane wetenschappen hadden ook hun andere leerkrachten tot prinsen en prinsessen benoemd, sommige leerkrachten kregen prinsessenjurken,… ongelofelijk😂

Donderdag ging wat minder… Ik kreeg woensdagavond ongelofelijke buikpijn😒 Donderdagochtend werd ik wakker met dezelfde buikpijn + hoofdpijn en ik was draaierig. Geen school dus die dag…

Vrijdag verkleedden we ons als cowboys, zaten rond het kampvuur en zongen een zelfgeschreven lied. Dit lied was geschreven door een klasgenote en al onze namen waren erin verwerkt, echt mooi😊

Het weekend startte met een poolparty vrijdagavond😏 Zalig!😊 Zaterdag zouden we normaal naar Nembý gaan, een rots met water en prachtig uitzicht, maar Puchi (aka Daysa, mijn zus) had maandag examen en moest dus studeren. Zondag gingen we shoppen, maar dat bracht niet veel op😂 Zondag zag ik ook voor het eerst mijn vrienden uit België terug via een Skypegesprek😊…in het shoppingcenter😂 Beetje raar maar zo ongelofelijk leuk om hen terug te zien!😊

Zondag was ook 3 september… Dit betekent dat ik exact 1 maand weg ben van huis. Er zijn al vaak moeilijke momenten geweest maar ook echt momenten waar ik zo van genoot😊😊 Paraguay is ongelofelijk mooi, en ik kan niet wachten tot ik meer van dit land kan zien😊

 

Ciao!

Ruth

Week 3

21 augustus – 27 augustus 2017

De derde week in Paraguay startte zoals gewoonlijk: school van 7u tot 16u30. Ik zit in het Colegio Politécnico Johannes Gutenberg. Dit is een school die zowel Paraguay, Duitsland en Zwitserland vertegenwoordigt. Vandaar dat op culturele activiteiten ook altijd een verwijzing is naar deze landen. Ik zit in het laatste jaar Ciencias Básicas (Wetenschappen) in een klas van 24 leerlingen. Elke maandag start met een verzamelmoment. Dan komen alle leerlingen van de derde graad samen om te een dankwoord te geven aan God, het volkslied te zingen en de vlag op te hijsen. Hier hebben ze namelijk enorm veel respect voor hun vlag en land. Ook bidden wordt hier heel vaak gedaan. Bij elke speciale gebeurtenis wordt er gebeden. Bv. wanneer iemand aan een wedstrijd zal deelnemen bidden we voor deze persoon zodat alles goed verloopt en hij/zij het land of de school goed zal vertegenwoordigen.  Na deze bijeenkomst op maandagochtend kan iedereen gewoon terug naar hun klas en kunnen de ‘lessen’ beginnen😉 Heb nog nooit zoveel lawaai en chaos in een klas geweten😂 Iedereen loopt rond, praat/roept door elkaar, maar het is en blijft gezellig😄 En leerkrachten…die doen gewoon mee😂 Een hectische maar fantastische bende!

En van 6 tot en met 8 september ga ik met deze hectische bende op kamp! We gaan voor 3 dagen naar het mooie San Bernardino😍 Dit is een stadje aan een groot meer waardoor je bij valavond ongelofelijk mooie zonsondergangen kan zien😊 Het wordt een sportkamp met oa. voetbal, volleybal, waterspelen in het meer,… De tweede avond wordt wat gezelliger. Dan moeten we opgekleed zijn om uit te gaan eten. Na dit diner volgt een groepsgesprek en kan iedereen hilarische, opmerkelijke of zalige momenten uit hun leven vertellen aan de groep. Dit is een uitstap die elke laatste jaar krijgt. Beetje te vergelijken met de 50 dagen in België. Meer info later😉

Zaterdag 26 augustus was er Día del Familía (familiedag😉) op school. De humane wetenschappen kregen de opdracht om er een leuke dag van te maken vol met activiteiten en vooral eten😂 Het thema die dag was cowboys, enorm gezellig!

Zaterdagavond was er een feestje gepland.  Maar zoals je in Paraguay kan verwachten kon je maar een kwartier voor vertrek met zekerheid zeggen dat het feestje doorging😂 Eens daar aangekomen bleek dat dit niet zomaar een gezellig samenkomen was met de klas…. Ze hadden een SURPRISEPARTY georganiseerd om mij welkom te heten in Paraguay!!! Hoe ongelofelijk lief is dat?!?!!! Het was een perfecte avond vol hilarische momenten😊 Mijn klas is zalig!

De zondag stond er een activiteit gepland met AFS. We zouden naar Cerro Lambare gaan. Dit is een heuvel in Lambare met op de top een monument en een prachtig uitzicht. Dit buiten de regen gerekend… Het regent maar weinig in Paraguay en uitgerekend die dag moest het zo nodig gieten…😒 Door deze onverwachtse waterval was het te gevaarlijk om naar boven te gaan en ging onze trip dus niet door. De vrijwilligers van AFS hadden boven op de berg ook activiteit voorzien. Dit deden we dan maar aan het huis van Adrianna (hoofdvrijwilligster van AFS Lambare). We kregen een vlag en een notitieboek van Paraguay. Ook t-shirts van Lambare volgen nog😊 Na een hele namiddag praten over elkaars ervaringen in Paraguay (in het nederlands, eindelijk😂) zat de week er weeral op😉

Op naar volgende week!!😊😊

Liefs❤

Voorbije 2 weken…

Eerst en vooral wil ik jullie zeggen dat wanneer ik deze blogpost schrijf, ik al 2 weken en een halve in Paraguay ben. Ik besefte namelijk dat wanneer ik in november thuiskom, heel wat mensen enorm veel verhalen zullen verwachten en ik waarschijnlijk een groot deel van deze verhalen zal vergeten te vertellen. Deze blog is voor mij ook een soort dagboek dat ik kan gebruiken als herinnering aan deze ervaring. Ik start deze blog dus wanneer ik al in Paraguay ben. Daardoor wordt deze eerste blogpost een samenvatting van de voorbije 2 weken.

3 augustus – 21 augustus 2017

Het vertrek. Ik was al de hele week aan het stressen. Donderdag 4 augustus zou ik dus vertrekken naar Paraguay. Regelmatig kwam familie op bezoek of ging ik langs bij hen om ‘afscheid’ te nemen. De valies was nog het grootste probleem. Wat neem je ook mee en niet mee als je 4 maanden van huis bent? Na een week het zinnetje ‘Ik ga mijn valies gaan maken’ te gebruiken stond ze gelukkig op tijd klaar vóór 4 augustus.

De dag van vertrek nog vlug even bij oma en opa langsgeweest om afscheid te nemen en dan vertrokken naar de luchthaven. Ik had gedacht dat ik meer stress zou hebben, maar dit viel eigenlijk heel goed mee. Ook het afscheid was minder zwaar dan verwacht. Volgens mij gewoon omdat ik echt nog niet besefte wat er te wachten stond. De vlucht ging goed maar was wel vermoeiend. Het moment dat ik uit de luchthaven kwam weet ik nog zo goed. Alles was zo mooi!! Het weer, de natuur, de mensen,… Precies in een film! We werden naar het aankomstkamp van AFS gebracht in Ascuncion. Na twee dagen gevuld met workshops konden we eindelijk ons gastgezin ontmoeten! Ze zagen er zo ongelofelijk lief en vriendelijk uit. Ik had direct een goed gevoel en zag het helemaal zitten!

Mijn gastgezin bestaat uit een vader (Alcides), een moeder (Lourdes) en een zus (Daysa aka Puchi). Deze mensen hebben mijn echt keiwarm ontvangen en zijn enorm lief. De komende 4 maanden maak ik deel uit van hun familie😁 Ik ben echt blij met hen als mijn gastgezin! 😊

De voorbije twee weken werden gevuld met elke dag school van 7u tot 16u30  (behalve maandag en woensdag, dan is het van 7u tot 12u), spaans ontcijferen, supporteren voor een lokale voetbalploeg, s’nachts bij onweer aan een meer zitten (zalig!!!), en het paraguayaans eten ontdekken😂

Echt, dit eten hier is zalig! Mijn favorieten?

1. Empanada: een soort van deegzakje gevuld met ofwel kip, vlees of kaas en hesp

   

   Chipa

2. Chipa: ronde krokante koek van kaas dat je moet eten bij een soort van cappucino. Vreemd maar wel lekker😂
3. Lomilito: dit lijkt erg op pita maar heeft een iets andere smaak
4. Al de rest! Het eten is hier gewoon keigoe!😂

 

 

School is zo anders hier! Leerkrachten, leerlingen, iedereen knuffelt hier elkaar! Echt een familiale sfeer😄 Deze school heeft, net als de meeste in Paraguay, een uniform. Hier zijn ze niet zo strikt op het dragen van dit uniform. Je mag dus ook gewoon afwisselen met een jeans. 😉Lessen zijn hier veel losser en duren ook langer waardoor we na elke les pauze hebben. Ik begrijp nog niets van de leerstof, en niet alleen omdat het in het Spaans is, maar ook omdat de leerstof hier gewoon anders wordt gegeven dan in België. Nog een nieuwtje, ik volg hier Wetenschappen terwijl ik in België Humane Wetenschappen volg. Ze wilden mij niet in die richting plaatsen want dat vonden ze te moeilijk voor mij…😂 Maar school is echt tof! We zijn de voorbije twee weken ook een visvijver aan het bouwen met onze klas. Hilarisch! En we hebben letterlijk naar de andere kant van het land gereden (meer dan 5u!) om die vissen te halen die daar in moeten. Niet normaal😂 Maar wel een waanzinnig leuke dag!😊

Maar het mooiste aan Paraguay, buiten de natuur, zijn de mensen. Die zijn zo vriendelijk, gastvrij, lief, behulpzaam, enthousiast,… En je krijgt ALTIJD een knuffel of een goeiedag😄 Enorm warme mensen! Ik was nog geen 5 seconden op school en werd al uitgebreid verwelkomt en voorgesteld aan iedereen. Zalig!! De leerkracht zei voortdurend wat een eer het was om mij te mogen verwelkomen, en dat ze al drie jaar wachten op mij (een uitwisselingsstudent), en dat ze mij zo dankbaar zijn dat ik hun land koos als uitwisselingsland. Ik voelde mij precies de koningin op staatsbezoek😂 Maar zooo lief!!😍

Trots dat ik hier mag en kan zijn!

Paraguay, te amo❤